درود و صد درود به دختران زیبای سرزمینم

فرش عجب هنر دست شگفت انگیزیه . هزاران هزار حرف در هر رج فرش وجود داره . خنده ، شادی، غم ، گریه ، ناله و امید . گاهی احساس میکنم که فرشها به زبون میان و میگن:

برمن آرام قدم بگذارید / شاخه و ساق وگل و برگ مرا / از سر حوصله و صبرنگاهی بکنید/ هیچ دانید چرا / گل و گلبوته ی باغ دل من/ رونق و روشنی خانه زیبای شماست/ چونکه از چشمه بینایی چشمان هزاران انسان/ آب خورده ست و سپس روییده ست.../ بر من آرام قدم بگذارید.

خودم بچه که بودم خیلی دوست داشتم فرش ببافم تا جایی که مامان بهم یاد داد:  با قلاب تار دوم و بگیر نخ را دورش بنداز بعد تار اول را بگیر و ادامه نخ سرخ یزدی را دورش گره بزن . خوندن نقشه هم دنیانیه، دوتا سرخ یزدی ، سه تا آبی سیستانی و الخ.

یاد گرفتن اسم مادری رنگها خودش عالمی دارد:  کبود کردستانی، خاکی خراسانی ، نارنجی نائینی ، زرد قائناتی و بعد، تموم شدن رج فرش. بعد یه نخ که بسته به رنگ نقشه ات داره را از یک سر دار یکی زیر یکی رو رد میکنی تا اون سر دار قالی.

اون نخ میشه پود فرشت و بعدش برای جا انداختن پود شونه سنگین آهنی و محکم روی رجها می­کوبی برای اینکه بهم فشرده بشن . چه کلاس آموزشی شد  ولی در کل فرش بافتن هم یه هنره هم صنعت خوبیه که البته توی کشور ما فرش بافها محجور ماندن

هنرمندانی که میراث ماندگار ما را سینه به سینه و از نسلی به نسل دیگه بدون هیچ ادعا منتقل کردن و هیچ چشمداشتی هم ندارن جز اینکه به آنها ارج بنهیم منم به عنوان یک دختر ایرانی به همه شون میگم قربون دست و پنجه تون فدای اون چشم نازنینتون

که خیره شده و این هنر بی بدیل را خلق کردید . شما خالق فرش زیبایی ایرانی هستید‎. دستتون رو می بوسم.

 این مطلب برای تشکر از هنرمندانی است که دست و چشمشون رو روی کار هنرفرش بافی میذارن ولی دیده نمیشن من هر موقع روی فرش دستبافت پا میذارم با احترام میرم که  تک تک تار و پودش دسترنج  یک زن یا دختر ایرانی است.